From Beijing to Utrecht

#24 & 25 Van Bishkek naar Taraz

Terwijl ik aansterk onder een oud-communistische airco, verkennen Roos en Jeroen de stad.

Naar verluidt is Bishkek niet een heel mooie stad. Wel zijn er veel gezellige cafeetjes, lekkere restaurantjes en uitbundige nachtclubs.

Ook de omgeving mag er zijn. In een tjokvol busje rijden Roos en Jeroen naar Ala-Archa. Dit natuurgebied is dé trekpleister van de stad. Als de bus hen 20 km buiten het natuurpark dropt, wordt er gelift.

Een norse Rus pikt hen op. Roos vraagt of hij vogels gaat spotten met een verrekijker. De man begrijpt Roos verkeerd. Verontwaardigd zegt hij geen vrouwen te bespieden. Het is meteen minder gezellig in de auto.

De plotselinge grimmige sfeer wordt verlicht wanneer een vierde lifter instapt. De jongere Rus lost het communicatiegeschil op. Het ijs is gebroken, maar vrolijker wordt onze Russische chauffeur niet.

Ala-Archa is een bijzonder natuurgebied. Hoge grijze bergen tekenen zich af tegen een kolkende rivierstroom. Oude dennenbomen maken het plaatje af. Her en der zien Roos en Jeroen vrouwen in Burkahs bidden: het park is dus zeker niet alleen voor de backpacker die het bos in wil.

Ondertussen ben ik door een heel seizoen Russian Doll (Netflix) heen en klaar om weer op pad te gaan. Dat doen we de volgende ochtend vroeg. Na wat stroomschokken van de wasmachine is ook onze garderobe klaar voor de strijd.

De stad uit is viezig en onrustig. Auto’s zonder roetfilter scheuren voorbij. We verlangen bijna naar het rustigere vrachtverkeer van China als we rechtsaf slaan.

De parallelweg kent praktisch geen verkeer. Niet opmerkelijk, want met alle kuilen en losse stenen had ik deze zandweg, als beginnende automobilist, ook links laten liggen.

Het is hier prachtig. We volgen een kanaal. Om de zoveel kilometer leidt een irrigatie kanaaltje het ijswater naar de landerijen. We stoppen bij zo’n kanaaltje om even te rusten. Terwijl we met onze voeten in het water zitten ontmoeten we Azis.

Azis biedt ons diepgevroren drinkyoghurt aan. Verrukkelijk is het! Dat geldt ook voor het water in het kanaal. Azis laat zien je er goed in kan staan. Jeroen en ik volgen zijn voorbeeld. Als ik water in mijn gezicht gooi, roept Azis me een halt toe.

Ik krijg een filmpje te zien. Er drijft wat in het water. “Een afvallige” noemt Azis het lichaam dat voorbij komt. Het water in mijn gezicht is opeens een stukje minder fris.

Afgekoeld en aangesterkt zetten we de laatste etappe in voor ons middagdutje.

We moeten voor onze siësta wel een sluis/aquaduct over. De kaart stuurde ons via een omweg. Maar we gokten dat het wel zou lukken. Dat was goed gegokt. Maar het gaat niet vanzelf.

Twee man sterk, schuifelen we met onze fietsen over de 15 cm brede brug. Links van ons kabbelt een beekje op 6 meter diepte en rechts stroomt het kanaal lekker door. Even bukken voor een elektriciteitskabel, een gekke bocht, tillen, en klaar!

We ploffen neer in de schaduw naast het aquaduct. Tijd voor een bejaardenslaapje.

Na het bejaardenslaapje doen Jeroen en Roos een bejaardendansje in het restaurant. Vijf gejaarde dames staan te swingen op een stevige balkan beat. Naderhand krijgt jeroen de telefoonnummers van alle dames. Hij valt (zoals gewoonlijk) in de smaak 🙂

Bij de grens lijkt het even tegen te vallen. het enige hostel is vol. We vragen wat rond bij de politie en lokale horeca. Bij de laatste worden we geholpen. Een buurman van het restaurant biedt ons zijn logeerkamer aan. Opgelucht duiken we ons bed in.

De volgende ochtend wordt Jeroen herkent bij de grens. ‘I know you! you on television!’ zegt de beambte. ‘Bike Beijing – Holland!’. We hebben het bericht helaas niet kunnen vinden, maar Jeroen is nu officieel een kleine beroemdheid in Kazachstan!

De route loopt over de snelweg. 60 km lang rechtdoor en vol in de zon. We maken goed afstand. Tijdens ons stopje, in de schaduw van een bushokje, stoppen automobilisten voor een praatje. We krijgen komkommers en pruimen van ze. Super aardig!

Het uitzicht uit het openbare toilet is prachtig. Het kan wat ferbreze gebruiken.

Ons middagdutje doen we in de VIP room van een bruiloftslocatie. Voor een kleine 10 € mogen we onze matjes in een airconditioned kamer leggen. Het is lang geleden dat we zo diep hebben geslapen. Uitgerust gaan we weer op weg.

Roos rijdt haar eerste lekke band (1 : 5 : 22). We worden geholpen door kinderen langs de straat. Een teiltje water en wat eurocenten verder, en we zitten weer op de fiets.

Ornek is de eindbestemming vandaag. We kopen de plaatselijke supermarkt leeg en mogen slapen in de tuin van de eigenaresse. ‘s Nachts genieten we van het hondenkoor dat het dorp in bedwang houdt. Volgens mij hebben ze alle honden van de regio in dit dorp verzameld. Zo klinkt het ‘snachts in ieder geval wel.

Als we om 5:30 aan het ontbijt zitten met de gastvrije kazachstanen zit de gastvrouw te knikkebollen en houdt de gastheer met moeite zijn ogen open. Je zou denken dat zij wel gewend zijn aan het blaf-orkest van vannacht.

we worden uitgezwaaid door de gastvrouw en heer uit als we vertrekken. Dag lieve mensen! Tot ooit! kruip er maar weer lekker in!

De 70 km (precies!) naar Taraz zijn zwaar voor de billen. Ik heb het idee dat mijn zeem op plekken komt waar hij niet hoort. Terwijl ik mijn zeem uit onbeduidende plekken trek, klimmen we tegen de wind in naar onze grote tussenstop.

We zijn er! Het appartement is koel, schoon en al om 11:00 klaar voor ons! Onderweg zagen we een buitenzwembad! Dus #voetjes omhoog en #billenontspannen #kazachsummervibes

Next Post

Previous Post

3 Comments

  1. Niek Bakker July 21, 2019

    Dag mannen,
    Ik zit weer heerlijk te genieten van jullie verhalen. Wat een geweldige ervaring is dit. Om nooit meer te vergeten.
    Ik heb vorige week een nier afgestaan en ben nu weer thuis. Gaat prima alleen nu weer conditie opbouwen. Want die ben je na een vijf uur durende operatie voor een groot deel kwijt.
    Nou jongens, veel succes verder. Doe voorzichtig en tot de volgende rapportage.
    Groet.

    • deenmenno@gmail.com July 21, 2019 — Post Author

      misschien moet je een eindje gaan fietsen 😉 is goed voor de conditie :p

  2. sandra July 22, 2019

    leueueuek!! Fantastisch om weer weg te zwijmelen bij jullie verhalen (L)

Leave a Reply

© 2024 From Beijing to Utrecht

Theme by Anders Norén

%d bloggers like this: