#20 Van Sayram Lake naar Khorgas

Een rondje om een bergmeer fietsen… Dat kan niet heel spannend zijn. Bij de kaartverkoop van deze AAAA scenic spot denken ze daar heel anders over.

Jeroen moet naar een klein kamertje. Hier kijken vier heren hem intens aan. Een papiertje wordt onder zijn neus gedrukt. Het is een eigenrisicoverklaring. Hierin staat onder andere dat het park niet verantwoordelijk is als je dood gaat onderweg(!).

Jeroen moet zijn vinger in rode inkt drukken. Met een rode vingerafdruk ‘ondertekent’ hij de verklaring. We kunnen gaan.

De moeite loont, want de 75km lange lus is prachtig. Er hangt een mysterieuze mist over het water. In de verte prikken besneeuwde bergtoppen door de wolken. In lucht jagen grote roofvogels op grondeekhoorntjes.

Het park is duidelijk in ontwikkeling. We rijden over een splinternieuwe weg en overal worden wachthuisjes gebouwd. Ook zijn er verschillende restaurants in aanbouw. Hierdoor duurt het lang voordat we een tentje vinden om te eten.

In een stacaravan eten we dé trots van de regio. Het is een vis die jaren geleden in het bergmeer is uitgezet. De vis schijnt een delicatesse te zijn in Rusland (waar de vis ook vandaan komt).

In het Baikalmeer (Rusland) zijn de visjes klein. Nadat ze daar gevangen zijn, worden ze heel lang gerookt. Jeroen vond ze taai en zout. De vis uit dit bergmeer is andere koek. In tegenstelling tot de Russische voorganger, kan de vis wel 1 kilo wegen.

We eten geen taai, klein visje. Maar een zacht en smaakvol stuk vissenvlees. Onovertroffen! Wel grappig dat de trots van de regio eigenlijk uit Rusland komt.

Onovertroffen is ook de afdaling na het bergmeer. Gisteren hebben we naar 2100m geklommen. De weg naar onze laatste Chinese bestemming is 1500m naar beneden. Dat wordt weinig trappen 🙂

Het voelt alsof we in een Märklin landschap rondrijden. Märklin produceert onder andere modeltrein-omgevingen. Je koopt een berg, met een meertje, een besneeuwde top, een tunneltje, een graslandje en wat boompjes. Alles wat mooi is aan een berg in één knutselwerkje.

De afdaling voldoet eveneens aan alles! Het is fenomenaal! We willen als goed kunnen zien. Daarom dalen we langzaam af naar onze tussenstop.

We slapen vannacht in een Yurt. Deze stoffen tenten zie je overal in Noord China. Soms zijn ze van beton en soms van stof. Wij slapen in een stoffen tent met een metalen skelet. De beheerder stookt de kachel met steenkool en bakt vers brood voor ons. Wij zijn klaar voor een koude nacht.

De volgende ochtend is het rap de berg af. Aan de voet van het gebergte ligt een dorpje. Hier is paars in de mode. We verbazen ons over de vele paars-geschilderde woningen.

Tijdens de lunch ontdekken we dat het dorp bekend staat om haar lavendelvelden. Dat verklaart de paarse gebouwen. Mooi is anders, maar het ruikt wel lekker.

5 Politie controles verder belanden we in Khorgas. Deze ongezellige grensstad is onze laatste stop voordat we China verlaten. Hier gaan we nog even tax free shoppen. Het is vooral ‘kijken kijken niet kopen’, want we willen eigenlijk niet nóg meer meezeulen.

We zijn blij dat we de politie-provincie achter ons laten, maar ik vind het wel jammer dat ons avontuur in China voorbij is. Ik voel me best thuis hier en ben aardig ingeburgerd (al zeg ik het zelf).

Tegenwoordig slurp en boer ik ongegeneerd tijdens het eten (lucht lekker op!). Terwijl ik met één elleboog op tafel mijn noodles naar binnenwerk, kijk ik filmpjes op mijn telefoon. Ik mag het geluid (keihard) aan laten staan. Er is niemand die zich hieraan lijkt te storen.

Zonder blikken of blozen leg ik tegenwoordig m’n zaakje recht en haal ik wat brokken uit mijn neus. Niemand kijkt hiervan op. Ik moet nog wel een beetje werken aan mijn rochel. Deze komt nog niet zo diep en is nog niet zo luid als die van de inwoners. Tevens heb ik, vooralsnog, niemand in het gezicht gehoest. Maar wat niet is kan nog komen 🙂

We zijn erg gesteld geraakt op de Chinese cultuur. Het is zo lekker menselijk. Vergeleken met Europeanen lijkt er hier veel minder etiquette te zijn rondom je hygiene, tafelmanieren, verkeersregels en uiterlijk vertoon. Het zal even wennen worden om die regeltjes weer aan te leren.

Ook gaan we het eten missen. Het maak écht niet uit hoe groezelig of sjiek een restaurant oogt. Het eten is altijd lekker én goedkoop. Daarnaast krijg je altijd gratis thee of heet water bij je eten. Dit is een gebruik dat ik wel wil doorzetten.

Mijn poging om Chinees schrift te lezen wordt gestaakt als we de grens overgaan. Wel jammer, want ik vond het superleuk om de tekens te ontcijferen.

Ook laten we een land achter waar ik me heel veilig voel. Iedereen is super aardig en mensen zijn heel zacht. Ook al versta ik geen bal van het Chinees, ik ben beter instaat om de emotie en bedoeling te herkennen. Deze is altijd vriendelijk, geïnteresseerd en een tikkeltje ongeduldig 🙂

Tijd voor nieuwe ervaringen en nieuwe mensen in Kazachstan.

Dag China! Je bent waanzinnig!

(Filmpje hieronder is een compilatie van de afgelopen twee maanden fietsen)