#7 Van Otog naar Qingtongxia

Na onze eerste avond uit in een KTV booth, stappen we weer de fiets op. We hebben een flinke rit te gaan. 130km staat op het programma. We rijden dwars door de steppes. Het is er prachtig! Het land is super uitgestrekt. We zien akkerbouw plaats maken voor veeteelt. Er staan steeds meer geiten, koeien en schapen langs (en op) de weg.

Onderweg stoppen we voor lunch in een klein dorpje. Nadat we de afgehakte varkenskoppen voor een restaurant laten voor wat ze zijn, eten we in het ‘Moslim Hotel’ alvorens we aan de tweede helft van de etappe beginnen.

De woestijn
Ons reis brengt ons heel dicht bij de woestijn. Prachtige zandduinen strekken zich tot aan de horizon. Het is ook erg warm. Je wilt niet langer dan 10 minuten stilstaan. Ondanks de warmte is het adembenemend.

Achteruit lopen is het nieuwe vooruit
We overnachten in Pingluo. De stad wordt geadverteerd als ‘the slow life city of China’. We vragen ons direct af wat dat betekent.

Wellicht heeft het iets van doen met het (ogenschijnlijk) lokale gebruik om achteruit te lopen (?). In de stad treffen we verschillende bewoners die hun avondwandeling achterstevoren afleggen. Opmerkelijk.

Een lege vesting
Naast een parade achteruitlopende Pingluozen, huisvest de slow-life-city een leegstaande vesting. We vermoeden dat het een filmset is geweest, maar durven dat niet met zekerheid te stellen.

De volgende dag vervolgen we onze weg naar Minningzhen. Het is heerlijk om eens zonder vrachtwagens langs de rivier te rijden. Met de rivier komt ook een minder warm klimaat. Met gemak leggen we weer 120km af.

De Xixia Tombes
Tussendoor stoppen we bij de Xixia Tombes. Deze keizerlijke graven zijn een kleine 1000 jaar oud. Er is weinig bekend over de adel die hier begraven ligt. Dit komt omdat Ghenghis Khan de hele bevolking heeft uitgeroeid.

De graven zijn niet veel meer dan hopen steen. Ze hebben meer weg van een termieten-burcht dan een rijke tombe. Maar ze staan wel in een prachtig landschap. Afgetekend tegen een bergrug (waar we gelukkig niet doorheen hoeven), leveren de tombes mooie plaatjes op.

Met de bus…
We maken de vergissing om te betalen (en mee te gaan) met de bus. In slechts 15 minuten sjezen we langs de tombes en eindigen in een museum. Hier kunnen we boogschieten, pottenbakken en snuisterijen kopen. Tevens wandelen we langs een zeer beeldende geschiedschrijving van de Tangut (degene die de tombes bouwden). Reuze leuk hoor, maar we kwamen voor de tombes.

Door tijdsgebrek (het wordt al bijna donker) bezichtigen we slechts één tombe. We hebben nog een kleine 25 km te gaan naar Minningzhen. De weg naar Minningzhen is bijzonder aangenaam. We rijden op een prachtig fietspad tot we in het dorp aankomen.

Het hotel in Minningzhen
Hier aangekomen checken we in bij het eerste hotel. De eigenaar wil ons wel huisvesten, zolang we ons registreren bij de politie. Dit doen we. Echter, van de politie mogen we niet overnachten in het dorp. Ze sturen ons terug naar de grote stad, 40km terug! Maar ja, het is bijna donker en om helemaal terug te fietsen, dat zien we niet zitten.

Na veel gesteggel, paspoort geblader en met de hulp van de hoteleigenaar, worden er twee taxi’s geregeld naar Qingtongxia. Met samengeknepen billen start een spannende rit naar het zuiden. De weg lijkt wel bewoond door vrachtwagens en mijn chauffeur maakt onverstoord spannende inhaalmanoeuvres.

Terwijl Jeroen’s taxi een verkeerde afslag neemt, zet mijn chauffeur een TV scherm aan in zijn dashboard. Hierop kijk ik naar karaoke clips. Het is echt bijzonder. De nummers worden nooit afgedraaid en de beelden horen niet bij de muziek. Tussendoor worden wat ‘funniest homevideo’s’ getoond over stelletjes die betrapt worden. Ik heb me wel vermaakt (en het was een goede afleiding van de weg).

Aangekomen in Qingtongxia checken we in bij een hotel en duiken vermoeid ons bed in. In totaal 160km op de teller. We hebben ze niet allemaal gefietst, maar zo voelt het wel 🙂