Na vijf dagen fietsen hebben we veel gezien, We hebben mooie mensen ontmoet en we hebben flink wat spieren gekweekt. Ik heb geprobeerd dit bericht zo kort mogelijk te houden 😉
Datong
Wat een gekke stad. Van ieder groot gebouw staan er minstens 5. De binnenstad wordt helemaal platgegooid en opnieuw gebouwd in oude stijl. Beetje zoals Brugge, maar dan zonder bombardement.
Al slenterend over de stadsmuur en de nieuwe eeuwenoude binnenstad, bezoeken we een museum en verwonderen we ons over de manier waarop dit project wordt aangepakt.
De stadsmuur is enorm! Breed, lang en helemaal symmetrisch. De binnenstad hangt van vervallen gebouwen, stoffige open plekken en reeds verweerde nieuwe oudbouw aan elkaar. Een huisje lijkt dapper weerstand te hebben geboden. Maar daar is gewoon omheen gegraven.
Chinese Karakters Leren
We eindigen de dag in een cafétje dat zich duidelijk richt op een westerse clientèle. We bestellen een Chinees biertje met een verassend bloemige smaak en ik begin aan mijn boek ‘Learning Chinese Characters’. Al studerend, leer ik dat de iconen ‘druppel’ + ‘zon’ + ‘verpakking’ + ‘druppel’ samen staan voor witte pollepel wat in zinnen gebruikt wordt als …. ‘van’.
Met ‘van’ wordt ‘hoort bij’ of ‘refereert naar’ bedoeld. Dus een witte pollepel (=‘verpakking’ + ‘druppel’) suggereert een bepaalde relatie. Ik dacht dat ik best semantisch kon redeneren, maar hier ben ik toch echt de draad kwijt! Het biertje is op, tijd om mijn bed in te duiken. Morgen weer vroeg op!
Op Naar Zouyon
In alle vroegte vertrekken we. Of toch niet? Eerst nog twee banden plakken…
Zoekend naar een snel ontbijt treffen we dit bakkertje. We bestellen twee stuks cake, maar voordat we er erg in hebben zitten er vier en dan vijf stukken cake in de plastic zak. Ik zeg ‘no no, two!’ en houdt mijn twee vingers omhoog. Met mijn ander hand gebaar ik dat het wel genoeg is…
2 Kilo Cake Alsjeblieft
We vertrekken met 8 stuks cake… Ik twijfel of ze dacht dat we twee kilo cake wilden, of dat ze gewoon deed alsof ze ons niet begreep. Maar de cake, met een klein beetje schimmel, heeft als goede lunch gediend. Dus het was dikke prima 🙂
De route van ons vertrek uit Datong loopt langs heel veel tempels en bezienswaardigheden. Het is hier ook opvallend groen. Bomen zijn in nette rijtjes gepland en het lijkt alsof er nog bomen bij worden gezet. Dit zien we overal. Het lijkt erop dat China een soort van bomen invasie is begonnen. Overal wordt bijgeplant!
De Yungang Grotten
We stoppen bij de Yungang grotten. Weer lopen we door een oud-nieuwe tempel om vervolgens het ene naar het andere (echt) eeuwen oude Boeddha beeld te aanschouwen. Het is zo indrukwekkend dat ik moeite heb geen foto’s en filmpjes te maken.
Alleen in een Klooster
Later op de route treffen we een klooster dat tegen een berg is opgebouwd. Prachtig! Echter, het is gesloten. Terwijl ik rondloop om een mooie foto te schieten staat Jeroen bij de poort. Die gaat opeens open!
We mogen samen naar binnen en zijn de enige in het klooster. Alle deuren zijn gesloten. Maar het hangslot is open. We mogen zelf rondlopen en in de hallen kijken. Ik vind het wel spannend. Bijna een beetje spookachtig 🙂 Helemaal spannend is de stijle trap naar beneden. Jeroen heeft er geen moeite mee, maar ik voel me een kat die te hoog in de boom is geklommen.
Eenmaal beneden worden we door de poortwachter uitgenodigd voor een kopje thee. We worden binnengelaten in zijn huis. De ruimte deelt hij met vier vrouwelijke collega’s. Het is er sober ingericht. Er staan 3 stapelbedden, een waskom, een TV en een brandkachel.
De poortwachter tovert drie papieren bekertjes tevoorschijn en we drinken een kopje lauw warm water. Er drijven wat onbeduidende stukjes in het water, maar dat doet niks af aan de smaak en de gezelligheid. We maken en foto, bedanken voor de thee en reizen door.
Na Zuoyun wordt het klimmen, koud en zwaar. Maar met de lekker-met-meiden Cafe-Focus-Muziek-Bingo playlist op Jeroens oren en mijn K’s Choice album weten we toch Youyu te bereiken.
Youyu
In Youyu verblijven we in hotel met een opmerkelijke doucheruimte. Twee bureaustoelen staan weg te rotten tegenover twee ‘douches’. De wc is ergens in een donkere gang en de slaapkamer zit aan de straat. De kamer wordt ‘verduisterd’ met een doorschijnend gordijn.
Lunch in de Winkel/Woonkamer/Buurthuis
De volgende ochtend, weer een lekke band, fietsen we door. Rond 12:00 stoppen we voor lunch bij een winkeltje. We vragen waar er in het dorp iets gegeten kan worden. Dat kan bij de eigenaresse 🙂
We schuiven aan een smoezelige tafel terwijl de eigenaresse een wok-stoom-machine aanzet. Uit de vriezer wordt eten gehaald, er wordt tofu uit een bakje geschept en versgebakken brood wordt boven het eten gestoomd.
Ik krijg warm water uit een glazen potje. In het potje drijven nog stukjes mandarijn. Best lekker thee met vruchtvlees. Binnen 10 minuten zitten we heerlijk te eten. Het winkeltje loopt langzaamaan vol met buurtbewoners die ons aanstaren, vragen stellen, maar geen foto’s maken.
Pinglu
Na het eten vertrekken we naar ons volgende rare hotel in Pinglu. Hier douchen we in een badhuis, best gezellig en een beetje ongemakkelijk met al die starende bezoekers. Morgen wordt een zware dag. Dus om 20:00 gaat het ligt uit… morgen vroeg op!
Vrachtwagens en nog eens Vrachtwagens
Vanuit Pinglu reizen we door richting de Gele Rivier. De weg begint met een stevige klim de bergen in. Daar is zijn de uitzichten prachtig. Zover je kijkt heuvels en diepe ravijnen. De omgeving blijft mooi, maar het wordt wel drukker op de weg.
Vrachtwagens met steenkool dreunen voorbij. Door de droogte krijgen we flink wat zand en viezigheid over ons heen. Maar daar voelen we nog niks van. Zeker niet als we langs de weg wat gebruiken in een restaurant.
Lunch in de Slaapkamer
We worden hartelijk ontvangen door de eigenaren. In het opvallend schone restaurant krijgen we heerlijk te eten. De, voor ons reeds, gebruikelijke foto momenten passeren de revue. Als we weg gaan krijgen we de maaltijd aangeboden! Dankbaar en opgelaten laten we twee oerkoeken achter. Op naar de Gele Rivier.
Nog meer Vrachtwagens
De vrachtwagens lijken wel te vermenigvuldigen. Evenals het stof. Maar na even doortrappen is ie daar dan opeens: de Gele Rivier. Wat een enorme rivier! We volgen hem een stukje om vervolgens af te dalen naar de brug naar de overkant waar ons hotel ligt.
Koude Douche
Eenmaal aangekomen in ons hotel moeten we de viezigheid er in een ijskoude douche afwassen. De eigenaar van het hotel, tevens de secretaris van de lokale communistische partij neemt ons mee uit eten.
Rijstwijn, heeeel veel eten en ‘gesprekken’ (en foto’s) met het hele dorp. Wederom vertrekken we zonder te betalen het restaurant. De Chinese gastvrijheid is wel erg vriendelijk 🙂
Met een kater stappen we de volgende morgen op de fiets. We vertrekken naar Narisong. We laten de vrachtwagens (gelukkig) even achter ons en trekken de bergen in. In een prachtig bergdorpje rijden we de markt op en vinden een restaurantje voor ons ontbijt/lunch.
Chinees Afscheid
Tijdens onze dumplings worden we opgeschrikt van vuurwerk. Buiten wordt een enorme doos met vuurpijlen afgestoken. Het vuurwerk luidt de aankomst van een uitvaart in. Onder het geblaas van ‘trompetten’ en kleurige wimpels wordt de laatste eer bewezen aan een dorpsbewoner.
Als we de documentaire van Ruben Terlouw niet hadden gezien, dan hadden we niet geweten dat het een uitvaart was. De optocht is zo kleurrijk en de muziek klinkt zo vrolijk dat het ook een religieuze viering had kunnen zijn.
Na het eten weer flink klimmen. Super steil is het woord van de dag. We moeten soms haarspeldbochten maken om deze zwarte piste op te komen. Het uitzicht is de klim meer dan waard en de afdaling is lekker lang.
Weer Vrachtwagens
We voegen ons weer bij het verkeer (lees vrachtwagens) en komen wederom zwart en besmeurd aan in het hotel. O ja, en we rijden onze 5e lekke band ;). In het hotel komt de politie dubbelchecken of de papieren in orde zijn en dan kunnen we toch echt slapen, maar niet voordat we bijna een ‘badhuis’ binnenlopen.
De Vijfde Dag Fietsen
We ontbijten in hetzelfde restaurant waar we gister hebben gedineerd. De serveerster is buiten zinnen. Via WeChat nodigt ze haar vrienden uit langs te komen. We worden uitgezwaaid door haar vrienden (8 personen) en vertrekken naar Ordos.
Het eerste gedeelte valt niet mee. Vrachtwagens, roet en stofwolken zijn ons reisgenoten. Ik reis liever zonder… Na twee uurtjes klimmen tussen de vrachtwagens zijn we pas 20 km verder en zijn we een mooie roetpiet.
Gelukkig is het tweede gedeelte van de reis beter. De omgeving is niet zo mooi als de vorige dagen. Maar het is rustig 😀
Ordos
Na een kleine 8 uur fietsen arriveren we in Ordos. Tenminste, we naderen de rand van de stad. Het kost ons nog een kleine 1,5 uur om het centrum te bereiken.
Ordos is een groeistad en nog niet helemaal bevolkt. Wel liggen er al ellenlange straten, parken en enorme wolkenkrabbers. Allemaal leeg. Het is een beetje gek om een uur door een stad te rijden zonder iemand tegen te komen.
Dit verandert in de binnenstad. Daar is het wel gezellig. Genoeg winkeltjes, restaurants en mensen te vinden. Leuk!
Onze vijf-dagen-durende-reis zit erop. Na ruim 450 km fietsen, duiken we moe en tevree onder douche.
Zometeen Ordos verkennen… te voet!
Patty April 17, 2019
Wat een hoogtemeters! 😮 En wat schrijf je leuk! Lekker wandelen nu dan 🙂
deenmenno@gmail.com April 17, 2019 — Post Author
dankjewel!
piet deen April 17, 2019
Leuk verhaal, menno en jeroen, veel cultuur deze tocht. Geniet van jullie verdere etappes . Maar eerst een rustdag
Groetjes papa
Tim April 20, 2019
Wat een prachtige landschappen en waanzinnig om op deze manier een inkijkje te krijgen in het leven van de binnenlanden van China!
deenmenno@gmail.com April 20, 2019 — Post Author
ja tis echt zooo cool! zou veeeeel langer willen blijven.
deenmenno@gmail.com April 21, 2019 — Post Author
tis hier ook zo mooi!
Joost van der Hammen April 24, 2019
Ik ben alvast verslaafd aan jullie blog. Gaaf om het zo een beetje mee te maken!
China is trouwens inderdaad bezig met een bomeninvasie. Het is vanuit de ruimte al waar te nemen! Check: https://www.earthobservatory.nasa.gov/images/144540/china-and-india-lead-the-way-in-greening