Terwijl de zon opkomt rijden we Stuttgart uit. De stad uit fietsen, is als een legpuzzel maken met helft van de stukjes. We zijn steeds op zoek naar een stukje fietspad, maar komen vaak onverrichte zaken op de autoweg uit.
Het is maandag. Dat betekent dat alles dicht is. We moeten er nog steeds aan wennen. Hoe hoger de leefstandaard hoe korter de openingstijden lijkt het wel.
In China, Centraal Azië en de Kaukasus konden we praktisch overal, altijd, terecht. Zodra we Europa binnenreden bestond er opeens zoiets als een gesloten winkel of restaurant. Het lijkt erop dat we tóch iets meer moeten plannen 🙂
Gelukkig kunnen we na 76km lunchen bij de Netto supermarkt. Daarna start de denksport puzzel weer.
We hebben onderhand alle synoniemen voor (duits) fietspad gehad. Zo reden we op: de stoep, het wandelfietspad, het fietswandelpad, de autovrije weg, het richeltje, de berm, de witte lijn, de vluchtstrook, de fietsstrook, de busstrook, de trambaan, de rode-blauwe-groene en gestippelde fietsstrook, het bomenwortelhobbelpad, de boten-te-water-afrit, het grindpad, de landweg, de wielsporen, het modderpad, de autobaan en (in afwachting) de landingsbaan.
Gelukkig zijn de Duitse automobilisten even verward als deze twee heren. Ze wachten geduldig achter ons, tot ze kunnen inhalen. Ook kijken ze ons begripvol aan als we met ingewikkelde manoeuvres tóch bijna op hun motorkap belanden. Ook wandelaars stappen vriendelijk opzij.
Aan het verkeer ligt het dus niet, maar Thijs Brugman moest zijn werkzaamheden als beleidsmedewerker fiets en mobiliteit maar eens verhuizen naar Duitsland.
We arriveren ondanks alles zonder kleerscheuren in Heidelberg. Hier ontmoeten we Kaja voor een biertje. Kaja is onze fietsreis-ik-zoek-je-op vriendin geworden. Drie jaar geleden woonde ze nog in Berlijn. Nu woont ze in deze eeuwenoude universiteitsstad. Dit keer geen waanzinnig uitzicht over Tiergarten, maar een gezellig kroegje in deze studentenstad.
Na Heidelberg stopt onze fietspad-speurtocht. We rijden de wijngaarden door. Ondanks de miezerregen en de grauwe lucht is het hier prachtig. Glooiende druivenvelden strekken zich uit tot aan de horizon. Als aan het eind van de dag de lucht opklaart is het plaatje compleet.
De zon gaat onder als we de pont nemen van Bingen naar Rüdesheim. Om ons hotel te bereiken moeten we dwars door de kerstmarkt. Deze is nog in aanbouw. Dus zonder veel moeite arriveren we in het wijnhotel.
We sluiten de avond af in een Irish Bar. Hier herdenken we mijn vader met een Laphroaig Quarter Cask en we toosten op Evi’s verjaardag.
De volgende ochtend is het flink doortrappen naar Koblenz. We volgen de Rijn. De weg slingert door een prachtig landschap van hoge bergen en indrukwekkende kliffen.
Eén klif schijnt een begrip te zijn. De Loreley is klif van mythische proporties. Volgens wikipedia werd de eerste ballade over de schone Loreley rond 1800 geschreven.
De ballade verhaalt de dood van een beeldschone vrouw. Loreley wordt beschuldigd van hekserij. Volgens overleveringen heeft ze verschillende mannen behekst. Schuldig bevonden door de mannen, wordt ze weggebracht. Bovenaan de klif stort ze zichzelf de afgrond in.
Haar geest zal de schippers op de Rijn nog jaren afleiden. Loreleys zang heeft een betoverend effect op mannen. Waardoor schepen op de rotsen lopen en vergaan.
Even sprookjesachtig als de verhalen van Loreley zijn de vele burchten en kastelen die we passeren. Iedere bergtop of bocht lijkt wel bebouwd. Het ene kasteel nóg mooier dan de andere.
Onze laatste stop voor Keulen is Koblenz. Hier lopen we, eveneens, over dichte kerstmarkten. Dit weekend gaat het los in Keulen! Dus we zetten de volgende ochtend flink aan. Om 14:00 checken we in!
Wederom een prachtige route langs de Rijn, Rijn, Rijn. Met de wind in de rug is dat wel zo fijn, fijn, fijn!
Nu drie dagen de bloemetjes buiten zetten en dan met een ‘lusje van Jeroen’ naar huis. Zondag 1 december om 12:00 zullen we Hoveniersstraat binnenrijden. Dit geeft ons de tijd om nog een rondje langs hele lieve mensen te maken in Nederland én een buurland! Maar daarover later meer…
Leave a Reply