Massaal! Massa’s mensen stromen voorbij als we ‘s avonds Istanbul inlopen. Na Beijing zijn we niet meer in zo’n drukke stad geweest. De energie is aanstekelijk. We checken snel in en trakteren onszelf op een chique avondje uit.
Op advies van Jeroen’s collega Tuna eten we een vis die onder een laag zout in de oven heeft liggen garen. Vlak voor het opdienen wordt het hele gevaarte nog in de fik gezet. Dit resulteert in een bijzonder smaakvolle en malse vis. Zelfs voor een niet-vis-liefhebber is het om je vingers bij af te likken.
De eerste avond in Istanbul bezoeken we de ‘berenbar’ in het centrum. Het is even wennen als we binnenkomen. De live zanger heeft het volume van zijn installatie hoger staan dan de ruimte aankan. Het wordt een avondje mensen kijken, want praten is er niet bij.
Net als in andere uitgaansgelegenheden zitten mensen hier netjes aan tafel. Het is daarom moeilijk contact leggen. De zanger maakt het ook niet makkelijker. Ondanks dat is het toch erg gezellig. De mensen lijken elkaar goed te kennen. Mannen begroeten elkaar door twee kopstoten te geven en er wordt veel gelachen.
Na drie biertjes duiken we erin. We willen de volgende dag de toerist uithangen.
In Istanbul is heel veel te zien. De 16 miljoen inwoners hebben ontelbaar veel moskeeën gebouwd en op elke straathoek kun je wat eten. De stad kan de verkeersdrukte niet echt aan. Dus na wat levensbedreigende oversteek-acties proppen we ons in een overvolle tram.
De tram brengt ons naar de blauwe moskee. Deze attractie stond op Franks wensenlijstje. We sluiten netjes aan in de rij en na een halfuur mogen we de moskee in. Het is een indrukwekkend gebouw dat ruikt naar vloerbedekking en zweetvoeten. Als dat je ding is, en je van grote bouwsteigers houdt, is de Blauwe Moskee een heuse attractie.
Aan de ander kant van het park ligt het Ayasofya Müzesi. Dit bouwwerk is vele jaren ouder. Het was voorheen een kerk, omgetoverd tot moskee, nu een museum. Dat wil zeggen, er zijn grote ronde schijven opgehangen en er is een preekstoel voor de Imam geplaatst. Grote kandelaars hangen laag boven de grond en indrukwekkend mozaïek siert de muren.
We mogen ook op de eerste galerij komen. Eenmaal boven krijg je een goed gevoel voor de grootte gebouw. Diep beneden lopen andere mensen rond, terwijl de koepels nog veel hoger reiken.
De laatste toeristenactie die we bezoeken is een ondergronds waterreservoir. De enorme constructie is ruim 1500 jaar oud en kon wel 100000 ton water bewaren. Het is een bijzonder ervaring om tussen de rijen met pilaren te wandelen. Ook het hoofd van Medusa trekt belangstelling. Deze beeltenis moest het reservoir beschermen door inbrekers in steen te veranderen.
Met gevaar voor eigen leven bekijken we het omgekeerde hoofd van de dame met slangenhaar. Maar in tegenstelling tot de overleveringen, blijven we gewoon in leven. Wel zo handig, want we willen de rest van de stad nog zien.
We struinen nog wat verder door de stad. Met de vele uitzichten en cafeetjes kunnen we ons hier dagen vermaken. En dit is pas slechts één van de vele wijken die de miljoenen stad herbergt.
‘s Nachts bezoeken we weer wat kroegjes. Ook hier staat een zanger zich uit te sloven, maar na een paar drankjes komen de voetjes toch van de vloer. Ik leer als een ware Erdogan met mijn polsen te draaien en Jeroen maakt vrienden met een ‘Flup-look-alike’. Ik denk dat hij Willemijn een beetje mist 🙂
De volgende dag zoeken we tevergeefs naar een zwembad. We kunnen niet zwemmen. De zwembaden zijn van dure sportclubs waar je lid moet zijn en in de zee leven heel veel giftige kwallen. We kiezen eieren voor ons geld en bestellen dan maar een biertje. Maar eerst zetten we Frank op de taxi.
We duimen voor een snelle rit naar het vliegveld, want onze taxi ervaringen in Istanbul zijn niet bijzonder prettig. De laatste chauffeur zet ons af nadat hij de volledige stadsmuur van Istanbul toont. Hetgeen ons twee keer zoveel lire kost. Ook ‘snachts proberen de chauffeurs ons af te zetten door moedwillig afslagen te missen. Opletten dus!
Gelukkig is Franks chauffeur netjes en beleefd. Wij nemen het zekere voor het onzekere en pakken de benenwagen naar huis. Onderweg slaan we nietsvermoedend een straatje in. We bevinden ons in de studentenwijk van Istanbul en worden verrast door een aaneenschakeling van super gezellige barretjes en terrasjes. We zouden ze allemaal wel willen proberen. Helaas houden we het maar zeven barretjes vol, eer de luciferstokjes onder onze oogleden breken.
De volgende morgen moeten we toch écht wat doen aan onze fiets. Met veel pijn en moeite heb ik de laatste kilometers tot de stad afgelegd. Mijn fiets lijkt wel permanent te remmen. Met onze fiets onder de arm bezoeken we fietsenmaker Burhan Usta. Voor een kleine 300 euro vervangt hij mijn wielas, krijg we allebei nieuwe schwalbe banden en stelt hij mijn schakelsysteem af. Het is even slikken, maar mijn fiets doet het weer.
Terwijl de fietsmeester ons geld opslokt, duiken wij nog even de stad in. We bezoeken de Big Bazaar en een moskee. Daarna genieten we van het uitzicht op de Bosporus vanaf een dakterras. We kijken nog een keer goed, want dit is onze laatste dag Istanbul.
Na een laatste keer uitslapen vertrekken we naar de haven. Hier brengt een catamaran ons naar Bandirma. Zo hoeven we het drukke Istanbul niet door te fietsen én zullen we langs een aantal bijzondere Turkse plekken fietsen.
We laten een geweldige stad achterons, waar we zeker nog eens terugkomen. Wie gaat er mee?
Chris October 3, 2019
Prachtige stad he. Was er ook weg van.
Hoewel we toen ook wel opstootjes en rennende ME meemaakten.
Op de laatste foto geeft Menno een zoen aan Jeroen en ik zag jullie op de film hand in hand lopen. Blijkbaar kan dat wel terwijl ik de indruk had dat alles wat moeilijker werd in Turkije
ellis October 3, 2019
ik dacht precies hetzelfde!
deenmenno@gmail.com October 3, 2019 — Post Author
He Chris en Ellis
We hebben ons tijdens de reis geen een keer zo vrij gevoeld als in Istanbul. De mannen lopen hier allemaal gearmd dus daar is niks nichterigs aan en een kusje midden op een plein tussen hordes toeristen moet ook wel kunnen.
ook waren er heel veel barretjes in Istanbul waar we heel duidelijk mochten zijn. Dus Istanbul is best wel heel chil vergeleken met de andere plekken waar we zijn geweest.
Vooralsnog gaan we goed als familie / broers. Jeroen die op zijn moeder lijkt en ik op mijn vader. Ik denk ook dat het minder een probleem is voor ons en meer vor mensen die er wonen.
prima zo’n Europeaan, maar binnen de familie gebeurd het niet.
Nou dat dus 🙂
Krista October 3, 2019
Jaaaaa, ik ga zeker mee 🙂
deenmenno@gmail.com October 3, 2019 — Post Author
wordt een gezellige boel!!
Ties October 3, 2019
Ik wil graag mee.
deenmenno@gmail.com October 4, 2019 — Post Author
Oe! Das helemaal gezellig!
Niek Bakker October 6, 2019
Ik wil ook best wel mee. Maar ja, wat moet je met zo een ouwe man he? Die houdt de boel alleen maar op.
Ben enorm geboeid door jullie verslagen. Wat een ervaringen. Die neem je de rest van je leven met jevmee. Geweldig.
Leuk te lezen dat Istanboel kennelijk zo liberaal is. Dat geeft hoop voor de toekomst.
Veel succes en veiligheid toegewenst voorvoelt vervolg van jullie reis.
deenmenno@gmail.com October 7, 2019 — Post Author
Nou dat lijkt ons reuze gezellig! Istanbul heeft voor ieder wat wils 🙂