From Beijing to Utrecht

#14 Van Jiayuguan naar Liuyuan

https://youtu.be/_xUemT08CFY

Van Jiayuguan naar Yumen

Na een knipbeurt, mislukte aankopen, heerlijk eten en heel veel regen, stappen we eindelijk op de fiets. Ons gloednieuwe regenpak komt goed van pas, want later op de dag begint het (wederom) echt te gieten.

Onze metgezellen deze dag zijn twee bergruggen. Aan de noordkant zien de bergrug van gisteren. Je weet wel, die we hebben beklommen. Het is een schilderachtig plaatje van donker gesteente en scherpe punten. Aan de zuidzijde van de weg kijken we uit op foto uit een ski vakantie brochure. De besneeuwde bergrug strekt zich uit to ver naar het westen. We kunnen er de hele dag van genieten.

Modderhappen

Genieten kunnen we minder van het vrachtverkeer en de natgeregende wegen. Dikke kleimodder grijpt zich aan onze fietsen vast. In een mum van tijd zit het overal. Er zit klei tussen de spaken, de derailleurs, de ketting, onder het spatbord en tussen mijn tanden.

We blijven 20 kilometer achter een vrachtwagen ploeteren. Maar dan komt eindelijk het heerlijke asfalt! Het wordt meteen mooier om ons heen… of hebben we nu pas tijd om rond te kijken? Rode rotsen, droge rivierbeddingen en een Chinese moskee versieren de weg.

Onderweg stopt een opmerkelijke motor met zijspan. De bestuurder maakt met gevaar voor eigen leven wat foto’s en vertrekt zonder veel te zeggen.

Aangekomen in het hotel zet ik de wekker. Om twaalf uur is er taart een filmpje voor Jeroen. Het filmpje wordt met blijdschap en verrassing ontvangen. De taart ook… maar door alle suikers liggen we nog een uur wakker en krijgt de wc wat meer aandacht dan gebruikelijk.

Wind! Wind! Wat heb je te koop?

Na de lunch rijden we langs HEUL VEUL windmolens. Het lijkt alsof er een Chinese Muur aan windmolens is geplaatst. Een sliert van ontelbare windmolens blijft ons uitzicht verfraaien. De omgeving wordt ook wel de World Wind Warehouse genoemd.

Deze windwinkel genereerde 703 watt per kubieke meter in 2010. Inmiddels genereert her park jaarlijks 20 Gigawatt aan wind energie, dat is meer dan drie stuwmeren bij elkaar.

Zowel morgen als overmorgen blijven we ze zien (300km aan windmolens!). Vandaag wordt besloten in een stad die Jeroen op Hoogeveen vindt lijken. Ik denk dat het hier gezelliger is 🙂

Van Yumen naar Guazhou

Ken je dat? Die ribbeltjes op het strand? Als de zee wegtrekt en de wind waait, ontstaan er van die kleine ribbeltjes in het zand. Nou dat dus, maar dan 40 kilometer lang, op een grindpad.

Een grindpad langs een spoorweg en eindeloze irrigatiekanalen. Een grindpad dat lijkt te hellen en waar we vol in de wind fietsen. Een grindpad waar we na 30 kilometer goed genoeg van hebben.

Gelukkig kunnen we eraf. In een poging om de provinciale weg te bereiken, rij ik mijn 18e lekke band (niet getreurd, later rijdt jeroen zijn 4e en 5e). Terwijl we de band plakken worden we bezocht door de politie. Vriendelijk vragen ze wat we op deze desolate plek zoeken. Na wat geblader in ons paspoort escorteren ze ons naar de asfaltweg. Xie xie, politie! En leve asfalt!

Wind!

De wind is aardig toegenomen. Met een snelheid van gemiddeld 8 kilometer per uur duwen we onze fiets het lunchdorp in. Het is onderhand 14:00 uur en we hebben nog 70km te gaan. Dat belooft niet veel goeds.

Met een volle buik en hernieuwde energie zetten we onze reis voort. Dit doen we niet onverdienstelijk. Want we weten onze gemiddelde snelheid naar 18 km/uur te brengen.

Door de polder

De rit is waanzinnig! We rijden over een dijk langs uitgestrekte uiterwaarden. Mini riviertjes meanderen door het grasland. In de verte grazen paarden en een herder drijft zijn schapen voort. Het doet me een beetje aan de IJssel denken. Heel idyllisch allemaal.

Oases in de woestijn

We klimmen de heuvels in en zien in de verte een groot stuwmeer liggen. Een groene strook doorklieft het geeldroge landschap. Hier loopt duidelijk de rivier. Het landschap verandert als we afdalen.

Een kaarsrechte weg doorkruist een woestijnlandschap. Ik wacht op het moment dat Roadrunner voorbij schiet. De omgeving doet nogal denken aan deze Looney Tunes. Helaas moeten we het zonder Roadrunner en Coyote doen vandaag.

De wind gaat liggen en het landschap wordt steeds groener. Akkers worden afgescheiden met prachtige bomen, sloten en dijkjes. Met het zakken van de zon wordt het kleurcontrast van de landerijen verhoogd. Vol bewondering rijden we door dorpjes, langs akkers en een mini markt.

We zien Ghuazou in de verte liggen. Grote donderwolken pakken zich samen boven de stad. Ook ten zuiden van de stad zien we regenval en narigheid. Op de één of andere manier, weet Jeroen ons tussen alle buien door te loodsen. Op het moment dat de nacht valt en de eerste druppels vallen, stappen we ons hotel binnen.

Vandaag was niet de verste, maar wel de langste dag fietsen. Morgen naar Liuyuan, want daar gaan we met de… trein(!).

Van Guazhou naar Luiyuan

Die trein krijgen we niet cadeau. Het waait. En het waait hard! Net als gisteren ploeteren we de woestijn door.

Vrachtagens lijken niks te merken van de windrukken die ze veroorzaken. Ieder keer als ze voorbij sjezen worden we opzij geduwd. Het wordt zo erg dat we iedere keer afstappen als er een vrachtwagen aankomt.

De route is vast hartstikke mooi als de wind uit het zuidoosten komt. Maar met verzuurde benen, dreigende luchten en windstoten blijk je daar minder oog voor te hebben.

Ja dat is poep

We schuilen voor de regen (en de wind) onder een ‘viaduct’. We rijden op een dijk door de woestijn. Om de afwatering te geleiden zijn er kleine tunnels gebouwd. Deze zijn iedere 400 meter te vinden. Ze lenen zich dus uitstekend als schuilplaats én openbaar toilet :s

Het duurt en het duurt. Maar na een bergpas door een maanachtig landschap bereiken we tóch Liuyuan.

Tijdens het eten worden we ondervraagd door een groepje kinderen. Ik leer van alles over hun favoriete tv series. Ik weet nu eindelijk wie die pop is in elke speelgoedwinkel (Altman). Jeroen leert dat kinderen tussen-de-middag slapen. Dat verklaart waarom ze om 22:00 nog op zijn.

De restaurant eigenaren willen duidelijk wel naar bed. Dus wij nemen onze (eerste) flesje rijstwijn mee als slaapmutzzzzzzzz…….. hips!

Next Post

Previous Post

6 Comments

  1. Jurriaan May 11, 2019

    Superleuk verslag, het ziet er allemaal gortdroog uit daar. Lijkt al weken zo te zijn!? Wordt het nog wel een keertje groen daaro?

    • deenmenno@gmail.com May 11, 2019 — Post Author

      Normaliter wel, maar na 4 dagen regen vind ik het niet kurkdroog. We gaan nu het laatste stuk China doen. das zeker droog. en daarna Kazachstan. ook niet heel nat. Nouja, behalve wij dan… zorgen we in iig voor een mooi regenboog.

      Ik vind het wel echt prachtig hoor. Ookal is het kurkdroog het landschap is heel afwisselend. Dat valt gewoon niet echt vast te leggen.

  2. Jaap en Fokje May 12, 2019

    Hallo Menno en Jeroen
    Een giga land met alle mogelijkheden en onmogelijkheden die je maar kunt bedenken. 300 km aan windmolens en zo te zien ruimte genoeg voor nog zo’n park. En regen inde woestijn. We hopen dat jullie deze dan ook nog zien bloeien. Zoiets schijnt ook spectaculair te zijn. En zo niet nog geen ramp wat jullie allemaal meemaken is al spectaculair genoeg.

    • deenmenno@gmail.com May 13, 2019 — Post Author

      ja. tis echt niet normaal. zoveel windmolens heb ik in mijn leven niet gezien.

      Ik hoop dat de regen even niet meer kont. 6 dagen binnen een maand is nogal uitzonderlijk in deze regio, dus fingers crossed!

  3. sandra May 21, 2019

    hahaha!! dat filmpje is echt hilarisch!! Vooral de bloopers!! Super leuk man!! Kus

Leave a Reply to deenmenno@gmail.com Cancel reply

© 2024 From Beijing to Utrecht

Theme by Anders Norén

%d bloggers like this: