“Well, I’m a-standin’ on a corner in Winslow, Arizona, and such a fine sight to see. It’s a girl, my Lord, in a flatbed Ford slowin’ down to take a look at me.”
Dit zinnetje uit het liedje ‘Take It Easy’ was blijkbaar genoeg om een heel kruispunt in te richten met souvenirwinkeltjes, standbeelden en een park. Dit lijkt te werken. Voorbijgangers verlaten de snelweg voor foto’s op het kruispunt.
Het lijkt een beproeft concept want alle Route 66 dorpjes hebben ‘iets’ wat hen ‘speciaal’ maakt. Soms is het een ijsco-zaak, een diner, of, zoals in Holbrook, betonnen wigwams waar je in kunt overnachten.
In Holbrook is, net als de meeste dorpen langs de route, weinig te doen. De woningen staan ver uit elkaar, zijn vervallen of dicht. De enige mensen die zich buiten wagen zitten in een auto.
We bieren in de Empty Pocket Saloon, de enige bar in Holbrook. Hier is een groepje mannen aan het armpje drukken, waarna de poolwedstrijd wordt hervat. Ondanks de grote hoeveelheden Bud Light stappen de mannen, zonder blikken of blozen, in hun auto. Deze staan als paarden voor de Saloon geparkeerd.
Aan de bar zitten Peggy Sue en Margeret. Ze vertellen ons over de cultuur van Native Americans vrij vertaald ‘inheemse Amerikanen’. Heel interessant! Wat blijkt, er is tóch genoeg te doen in Holbrook! ‘There’s more than meets the eye’.
De volgende dag is er heel veel dat ‘meets the eye’. We fietsen namelijk door het nationale park: Petrified Forest. Nu had ik hier een andere voorstelling van. Als je iets ‘versteend bos’ noemt, verwacht ik een soort griezelig bos met bomen zonder bladeren.
Het petrified forest is dat zeker niet. Er liggen her en der boomstronken die versteend zijn (heel bijzonder natuurlijk), toch is het meer woestijn dan bos. We zien wel een versteende boom die als een brug over een oude rivierbedding ligt.
Ondanks mijn naïeve verwachtingen, kijk ik mijn ogen uit. Er is zoveel te zien. Het park is een soort Madurodam van bergruggen, rotsformaties en gewelven. Het is net of ze van alle mogelijke rotsen en bergen een miniversie hebben. Zo rijden we langs een mini-monument valley (USA) en een mini-colorful mountains (China).
Iedere bocht leidt naar een totaal ander kleurenpalet. Het wordt me duidelijk waar de oorspronkelijke bewoners van Amerika hun patronen vandaan haalden. De bergen hebben opvallend veel weg van de kleren en schilderingen van inheemse Amerikanen.
Terwijl we door het bijzondere park fietsen kijken we angstig om. Een grote donderstorm achtervolgt ons. We lijken sneller dan de storm. Maar als het opeens begint te hagelen blijkt er recht voor ons een andere storm te ontstaan. Zo fietsen we dwars door een korte, doch hevige, storm. Compleet met regen, bliksem en donderslag.
De regen is ijskoud. Als twee ijsklontjes arriveren we in het bezoekerscentrum van het park. Een cheeseburger later breekt de zon door. Als we in Chambers aankomen staan we eerst heeeeeeel lang onder de warme douche. Met jeukende voeten duiken we ons bed in.
Onze laatste fietsdag deze reeks fietsen we naar Zuni Pueblo , een dorp in het Zuni Reservaat. Hier nemen we een welverdiende rustdag. Maar daarover een volgende keer meer.
Flora en Fauna quiz voor Alex en Lisa.
Deze schreeuwlelijk komen we overal tegen. Het is een hele grote kraai. Maar ze heten anders. Weten jullie hun naam?
Leave a Reply