From Beijing to Utrecht

#50 Van Istanbul naar Feres

Kwallen! Duizenden kwallen schieten onder ons door. We zitten in de boot van Istanbul naar Bandirma. Met enig heimwee laten deze drukke stad achter ons. De boot maakt goede vaart en om 15:00 komen we aan in het opvallend rustige dorpje.

Twee keer trappen en zelfs deze relatieve rust laten we achter. We fietsen opeens tussen de landerijen. Heuvels geoogste tarwe glijden voorbij. Na een klimmetje arriveren we bij het Kus Gölü meer. Hier gaan we overnachten.

Jeroen wijs in de verte. ‘Dit is een trekplaats voor meer dan 50 soorten vogels’. vertelt hij. Het is inderdaad druk op het meer. Grote groepen vliegers hangen in de lucht of dobberen op het meer. Eén groep trekt onze aandacht.

De vogels lijken wat groot uitgevallen eenden… of reigers. Grote vleugels, lange snavels… het zijn pelikanen! Mijn hart maakt een sprongetje. Nog nooit heb ik pelikanen in het wild gezien. En nimmer zag ik zoveel pelikanen van zo dichtbij.

We lopen voorzichtig dichterbij. Te dichtbij blijkt het, want tientallen hangsnavels vliegen op. Het is indrukwekkend en ik probeer zo goed en kwaad als het kan foto’s te maken.

We overnachten een paar honderd meter verderop. De tent doet het nog en na wat onrustig inslapen (zoveel onbekende geluiden) maken we een goede nacht.

We vertrekken respectievelijk laat (10:00), terwijl Jeroen 120km wil fietsen. Dat gaan we niet redden. Het is flink klimmen. De bospaden zijn onverhard en soms zo mul dat we moeten afstappen. De laatste klim is helemaal zwaar!

We stappen af en duwen de fietsen, fiets per fiets naar boven. Hier worden we verwend met een zitje en vers water uit de bergen. Nadat we weer op krachten zijn gekomen, controleert Jeroen de route. ‘Niet!’ verzucht hij ‘we rijden verkeerd!’

Vlak voor de helse klim hadden we moeten afslaan. We mogen weer terug. Voor de vierde keer mogen we van het uitzicht genieten. Maar we hadden het liever 1 keer gedaan.

Zo belanden we twee uur later weer op onze route. We dalen af langs spannende rotspartijen en eindigen bij een groot stuwmeer. Het is adembenemend. Het diepblauwe water steekt onwerkelijk af tegen de herfstkleuren van de bomen. Iedere bocht is een nieuw cadeautje.

We maken een tussenstop in Biga. Morgen weer een dag.

In een poep en een scheet bereiken we Cardak. De laatste kilometers langs de kust zijn prachtig. Iedere baai is weer een kodak momentje, maar ik houd me in 🙂

We checken in en pakken de bus naar Canakkale. Als we staan te wachten bij het busstation koop ik snel twee Magnum Pistache. Als Jeroen zijn cellofaan van deze allerlekkerste-niet-in-Nederland-te-verkrijgen hap boter haalt, komt de bus aan.

De buschauffeur vindt het superleuk dat er twee Nederlanders meerijden. ‘When you finish your ice cream, we go’, belooft hij. Dat is in Nederland toch wel anders. Jeroen eet dankbaar en enigszins gestresst zijn calorieënbom op, maar de chauffeur lijkt alle tijd te hebben.

Even later rijden we door een prachtig landschap dat al een beetje Grieks aanvoelt. Hoge populieren steken boven groene landerijen uit. Niet gek, want de grens is nog geen 100km verderop.

We rijden naar Troia. Hier wandelen we over stenen opgravingen. De schrijvers van de informatie borden springen slim in op de huidige digitalisering van informatie.

Zo lezen we welke archeoloog, welke steen, op welke moment in zijn carrière, heeft blootgelegd. Dit vind je niet op internet.

Daarnaast zijn de teksten op de informatieborden bijzonder gestructureerd. De auteurs lijken een middelvinger op te steken tegen de korte teksten van het internet. Want op de borden is geen alinea te bekennen.

Wil je meer weten over de plek: bijvoorbeeld iets over de mythes, achtergronden of cultuur, dan kun je doorrijden naar Griekenland om wikipedia te checken, deze website is in Turkije namelijk geblokkeerd. Een vpn verbinding biedt ook uitkomst.

Na een comfortabele wandeling met prachtige uitzichten beklimmen we een houten paard. Best spannend zo’n attractie! Dat vindt de Aziatisch dame die met ons afdaalt ook. Ze heeft een slechte knie, dus ik draag haar tas de steile trap af. ‘You are my hero’ herhaalt de dame, als ik haar tas teruggeef.

Al met al een verrijkende ervaring: Troie.

We rijden door naar Griekenland. Een dag die begint als een mooie zomerdag in mei slaat plotseling om. Harde wind blaast kartonnen dozen, wieldoppen en andere rommel over de snelweg. Zand snijdt in onze benen en de poncho krijgen we bijna niet aan.

We schuilen achter een hekwerk en checken de buienradar. Die voorspelt weinig goeds. We kunnen er niet onderdoor, we kunnen er niet overheen, dus moeten we er dwars doorheen.

Als de wind afzwakt fietsen we door de onweersbuien en bliksemflitsen naar de grens. Hier staan kilometers lange rijen met vrachtauto’s te wachten. We kruipen zonder te schamen voor en zijn binnen een half uur de grens over.

Meteen is alles anders. Geen minaretten, maar Griekse kerkjes prijken lans de weg. Op de borden is de wegduiding afwisselend Grieks of Engels. De auto’s rijden rustiger en de honden rennen voor je weg (super chill).

Het weer blijft hetzelfde. Dus in de stromende regen bikkelen we door naar Feres. Met een hongerklop duiken we een buurtsuper in. Hier worden we vriendelijk ontvangen. Er worden krukjes neergezet en we krijgen koffie! Weer zo’n gastvrij onthaal! Het zit ons wel mee deze reis.

Na wat snickers, haribo snoepjes en een chocolade croissant (die we gewoon kunnen pinnen!) checken we in. Tijd voor een warme douche, een biertje en Griekse wijn!

Griekenland! Here we are 🙂

Next Post

Previous Post

9 Comments

  1. René Bakker October 6, 2019

    Leuk jongens. Jullie komen wel in de buurt nu! Knap hoor.

    • deenmenno@gmail.com October 6, 2019 — Post Author

      Dankjewel! Ja voor je het weet zijn weer thuis!

  2. Erik Roseboom October 6, 2019

    Hoi Jongens, wij zijn terug van vakantie in Amerika met de camper. Wij pakken de draad weer op om jullie weer te volgen.

    • deenmenno@gmail.com October 6, 2019 — Post Author

      Gezellig! ik dacht al! ik mis drie lezers! Ben benieuwd naar jullie verhalen! Tijd voor een etentje in januari!

  3. Jan van Pelt October 6, 2019

    Her gaat voorspoedig mannen, hopen dat Europa net zo veel mooie ontmoetingen en ervaringen oplevert als Azië.

  4. Joost van der Hammen October 6, 2019

    Welkom terug in Europa!

    • deenmenno@gmail.com October 7, 2019 — Post Author

      Dank dank! voelt als thuiskomen. En ook fijn om weer gezellig open een koppel te zijn 🙂

  5. Niek Bakker October 6, 2019

    Terug in Europa. Terug in de beschaafde wereld? Of was die andere wereld eigenlijk misschien wel net zo beschaafd? Of nog beter? Ik hoor straks heel graag jullie verhalen.

    • deenmenno@gmail.com October 7, 2019 — Post Author

      Ja terug in Europa! We kunnen weer overal pinnen en onze eigen simkaart gebruiken. De Grieken zijn, net als de vorige landen, bijzonder vriendelijk en geinteresserd. Het wordt allemaal wel weer duurder 🙂

Leave a Reply to Jan van Pelt Cancel reply

© 2024 From Beijing to Utrecht

Theme by Anders Norén

%d bloggers like this: