#37 Van Kuryk Port naar Baku

De aanhouder wint. Met deze les verlaten we Centraal Azië. Als je maar duidelijk genoeg aangeeft wat je wilt én meer geduld hebt dan de ander… dan krijg je het 🙂

Zo zijn wij de enige bezoekers van de haven die het terrein af mogen. Na meerdere ‘nee’s’ houden Jeroen en Jake voet bij stuk. Ze willen naar buiten. Ze willen zwemmen. Na wat aandringen geeft de beambte toch toe en kunnen we op een prachtig strandje genieten van de zonsondergang.

De volgende ochtend vertrekken we vroeg met Professor Gül. De zwart rokende pont brengt ons in stoomtreinvaart naar Baku. Het is een bijzonder ontspannen reis. Zeker als je de onduidelijke en lange (18 uur!) incheck procedure in acht neemt.

De oversteek zelf duurt 23 uur. Tijd genoeg om de medepassagiers en de bemanning te leren kennen. Met twee gezellige Zwitsers drinken we iets met een rood label, een basilicum (!) likeur, koude biertjes en een onbeduidend goedje. Jeroen maakt vrienden met de eerste stuurman en wordt om 2 uur ‘s nachts in de stuurhut uitgenodigd…

Met de rest spelen we de Mind en delen we wodka. Jake krijgt een zoute douche en we eten heul veel kip. ‘s Nachts genieten we van de sterren voorafgegaan door een prachtige zonsondergang, terwijl de boot zachtjes doorkabbelt op het rustige water. Ik wil wel vaker zo op reis!

Kortom, het is een bere gezellige boot. Echter, de overtocht heeft mijn reeds stukkende achterband geen goed gedaan. Hij is helemaal doorgesleten. Uit angst voor een klapband gaat mijn fiets mee met Rafael en Mirije. De vriendelijke Zwitsers proppen mijn fiets in hun (vet coole) landrover en bezorgen hem in Baku.

Zelf wurm ik me in de Hyundai van Henry Mo, Chan Pak Lok, Yiu Fai Wan. Zij reizen van Hong Kong naar Manchester. De verhalen over de situatie in Hong Kong geven me koude rillingen. Hoe de overheid hele mensenmassa’s tegen elkaar weet op te zetten is beangstigend. Ze zijn lekker bezig in China…

Aangekomen in Baku is het even zoeken naar het hostel. De stad zit vol nauwe éénrichtingswegen. Na wat omzwervingen bedank ik mijn ferry-genoten en check in. 10 minuten later staan Jake en Jeroen in de kamer. Op de fiets waren ze na 70km even snel als wij met de auto en bureaucratische grenscontroles.

Na de communistische steden van Centraal Azië en China zijn we bijzonder gecharmeerd van Baku. Baku neemt al het mooie van elke cultuur en propt dat in één stad. Moderne gebouwen worden afgewisseld door neo-klassieke architectuur.

Het architectonische hoogtepunt is volgens ons het Heydar Aliyev Centre. Dit Star Trek achtige gebouw, een ode aan de eerste president van Azerbaidjan, is van binnen minstens zo bijzonder als van buiten. Zowel de golvende muren als bijzondere doorkijkjes en tentoonstellingen over de onafhankelijkheid van Azerbaidjan, het leven van de president, maquettes van architectonische hoogstandjes in Azerbaidjan, de Azerbaidjaanse cultuur en een heuse poppententoonstellingen houden ons een flink aantal uren bezig.

De stad is een bonte verzameling van culturele invloeden. Rond de Boulevard aan zee wanen we ons in Barcelona. In het stadscentrum wandelen we door Parijs en in de oude binnenstad loop je de middeleeuwen binnen.

De diversiteit in bouwstijlen vinden we ook terug in de mensen. Je ziet alles voorbij komen. Van korte rokjes tot volledige burka en van strak gestijlde adonis tot ongewassen backpacker. We zijn nog wel één van de weinige West-Europeanen, maar de Russen, Aziaten en Arabieren zijn goed vertegenwoordigd. Even een indirecte vlucht vanuit Nederland regelen, want Baku wil je niet missen.

Het is een fenomenale stad en éindelijk zijn er weer cafeetjes waar je aan de bar kunt hangen. Kleine ondergrondse kelders met gezellige clientèle. We doen nog één drankje met onze ferry-vrienden en gaan op barrenjacht.

Na drie uur ronddwalen in de indrukwekkend uitgelichte stad, geven we het op. Geen doelgroepenbarren in Baku. Er schijnt een geheim feest te zijn dat zich iedere week verplaatst, maar dat vinden we teveel gedoe.

De volgende ochtend zeggen we Jake gedag. Hij moet eerder thuis zijn en wij willen Baku nog meer verkennen. Na 2 weken gaan we weer met zijn tweeën verder. Maar niet voor lang, want Thijs Brugman komt ons team versterken in Tiblisi.

Thijs is nice, want met hem zijn allerlei handige dingetjes onderweg. Clip-on zonnebrillen (dank Rob!), een iPad naar HDMI adapter (thanks Fedor, Ansgar en Romy!), fietstas reparatiesetjes en zonnebrand. Kunnen we weer in alle gemak fietsen.

Morgen vroeg op en zorgen dat we dit weekend in Tiblisi zijn 🙂