From Beijing to Utrecht

#18 Van Urumqi naar Kuytun

We laten de drukte van Urumqi achter ons. Wat een toffe stad. Als je door de politiecontroles heen kan kijken, is er zoveel te doen en te beleven. Echt tof!

Na vier dagen rondcrossen in deze stad denken we de ongeschreven verkeersregels te kennen. Hier komen ze:

Groot gaat voor klein

    Bussen hebben (nemen) altijd voorrang. Blijf daarom op gepaste afstand als je niet afgesneden wil worden.
    Beroepsverkeer let goed op en attendeert je op hun aantocht door luid en lang te claxonneren. Houdt koers of rem een beetje af.
    Auto’s halen overal (ook als het echt niet kan) in. Bereid je dus voor op het ergste, dan kan het alleen maar meevallen
  • Snel gaat voor langzaam (of, wie het eerst komt, wie het eerst maalt)
    • Kom je van een afrit, maar staat je neus al een op de weg? Douw’m dan gewoon lekker door!
      Voeg je in op een doorgaande weg? Trap hem op zijn staart, dan kun je er vast net voor langs!
      Rechtsafslaan mag altijd, ook als het kruisend verkeer groen licht heeft en zelfs als daar een fietser staat. Gewoon toeteren! Dat helpt!
  • Rechtdoorgaandverkeer gaat niet voor afslaand verkeer. Wil je voorrang?
    • Zorg dat je groot en lomp bent
      Zorg dat je de eerste bent
      Sla een schietgebedje en gooi je ertussen

    Mochten autofabrikanten een kostenbesparing moeten doorvoeren, dan kunnen ze overwegen om auto’s te produceren zonder rechter zijspiegel. Ik vraag me af of iemand hier weet waar dat uitsteeksel voor dient. Niemand kijkt achterom. Ze kijken niet als ze inhalen, voorsorteren, afslaan… ze kijken nooit eigenlijk.

    Het is me ook duidelijk dat Bassie en Adriaan geen populariteit hebben genoten in China. Het nummer ‘kijk links kijk rechts en nog een keer, als je oversteken moet’ had mij de nodige hartverzakkingen bespaard.

    Voetgangers stappen doorgaans zomaar de weg op (levensmoe?). Pas als ze vier stappen in jou rijbaan hebben gemaakt, kijken ze naar het verkeer. Verwacht dus altijd een voetganger uit het niets. Houdt daarom een voetganger breedte ruimte van de stoep als het kan.

    Als je rekening houdt met bovenstaande is navigeren door Urumqi een eitje en heel vermakelijk. Je kunt je dan tijdens het fietsen bezighouden met de puzzel aan rijstroken, rijrichtingen en je zoektocht naar een fietspad 🙂

    Eenmaal de stad uit gaat alles voorspoedig. Met een lichte daling leggen we voor de lunch 50km af. Na de lunch komt de eerste controlepost. We worden in de pauzeruimte gestopt. Hier wachten we een uur tussen slapende politieagenten.

    We krijgen voor onze veiligheid een service aangeboden. Twee agenten escorteren ons naar de volgende post. We wanen ons beroemde wielrenners met een volgauto.

    De door Game Solutions Lab, Games for Health Europe en Lapp* gesponsorde wielren-kledij dragen bij aan dat gevoel. Het plaatje is helemaal compleet als de agenten ons al rijdend een flesje water aanbieden. Supercool!

    Na wat omzwervingen en verwarrende registraties leggen we tóch 161,7 km af. Jeroen kan wel een paard op. Ons dinner komt aardig in de buurt. Op de kamer bescheuren we ons over de laatste controle post.

    De beambte haalde onze paspoorten steeds door elkaar. Toen ik grapte ‘alle Europeanen lijken op elkaar hè?’, knikte hij instemmend en overhandigde Jeroens paspoort aan mij 😀 Ik begrijp het wel hoor. We zijn inderdaad één gezicht…

    Na het ontbijt stappen we met enige spierpijn op de fiets. De beoogde 119 km gaan we redden, maar niet helemaal op eigen kracht.

    Het is raak bij de eerste controlepost. Na een uurtje wachten wordt onze fiets in een busje getild. We rijden 20km verder naar de volgende stop. Ik maak de magistrale fout om een filmpje te maken uit het raam. Als straf worden onze telefoons en de goPro ingenomen.

    Bij de volgende post worden we op een bankje in de zon nog eens flink toegesproken. Politie filmen is verboden in China! (de weg filmen vanuit een politie busje valt daar ook onder).

    De laatste drie etappes worden we weer geëscorteerd. De politie neemt zelfs onze bagage mee. Dus we fietsen prinsheerlijk de laatste kilometers en komen voor etenstijd aan in Kuytun.

    Tijdens een tussenstop ritselt Jeroen een korting met trip.com. Blijkbaar zitten we zometeen in een heel sjiek hotel…

    Net voor het hotel (20m ervoor), worden we staande gehouden door een druif van een agent. Ik probeer uit te leggen dat dit controle nr 7 is en hij probeert uit te leggen dat ik kan wachten in de schaduw van de parasol.

    Als we dan eindelijk onder de parasol weg mogen, komt een andere agent nóg eens onze paspoorten checken. Als de deurwacht commandeert dat de fietsen ergens anders moeten staan is Jeroen er klaar mee. Gelukkig zijn we samen en lachend als een boer met kiespijn zet ik de fiets op de aangewezen plek.

    8 controles verder, zitten we dan tóch aan het bier én krijgen we weer heerlijk eten. Morgen een dagje uitrusten (in het sjiekste hotel tot nu toe, dus die cheque is nu gebruikt). En morgen gaan we ook lekker zwemmen in het 25m bad van het hotel.

    Wellicht zijn we niet helemaal op eigen kracht in dit sjieke hotel beland. Ik ga er het mijne van nemen. Chillen met die billen!

    Heb er nou al zin in!

    *Nogmaals dank Jurriaan, Sandra, Rob en Mark voor het sponsoren! De hippe pakkies zitten als gegoten en we proberen ze zo prominent mogelijk te laten zien in de videos ;p

    Next Post

    Previous Post

    4 Comments

    1. Tjitske May 23, 2019

      Leuk hoor om jullie avonturen te lezen, vooral omdat ze zo prachtig geschreven zijn. Wat een bizariteit al die controles en politieescortes.

      • deenmenno@gmail.com May 24, 2019 — Post Author

        He tjitske! Dankejwel. het is ook echt bizar (en niet zo fijn). in de volgende post wordt het nog gekker 🙂

    2. Liesbeth May 23, 2019

      Ik ben weer bij!! Echt leuk om te lezen jongens.

    Leave a Reply to deenmenno@gmail.com Cancel reply

    © 2024 From Beijing to Utrecht

    Theme by Anders Norén

    %d bloggers like this: